Wat, een vreselijke dag, tot noe toe. Ik ben, elke dag, vreselijk op-gelucht, als ik, op bed, lig. Noe, was ik, eind van de ochtend, bij de, tand-arts, die wist, te melden, dat ik, het met een kies, minder mag, doen. Dat dacht, ik ff niet. Ik word (nog steeds, ja), al jaren, gemarteld. Deel daar-van is, dat mijn, tanden-borstel, deels verborgen, is. Poetsen, heeft dus, niet, zo-veel zin. Op een, ochtend, werd ik, met een, kies minder. Volgens mij, heeft hij, met een, water-pomp-tang (de mijne), mijn kies, getrokken. Hij hoorde, in zijn, hoofd, dat ik, te lui, was, om naar, de, tand-arts, te gaan, & er zou, een gaatje, in zitten. Hmmhmm, sure right, really not. Ik mag, hopen, dat er, snel een, auflossung, komt, ik ben, onvervangbaar, doe, eens, niet, zo belachelijk! Toen, de volgende, ellende: mijn psychiater, kwam. Noe, had ze, toch, iets vreemds, iets over, begeleid zelfstandig wonen. Noe, heb ik, dat voor de gein eens op-gezocht: dat behelst dus, zelfstandig kunnen koken...